Balanstri omega-3 Dog bevat naast gezuiverde visolie ook extra vergine olijfolie. Dit ingredient bevat veel antioxidanten en vitamine E en is erg goed voor honden. Hier volgen 6 feiten waarom Balanstri omega-3 met extra vergine olijfolie een goede toevoeging is aan het dieet van je hond:

1. Extra smaak 

Balanstri Omega-3 met olijfolie geeft extra smaak aan het eten van je hond. Een dagelijkse hoeveelheid Balanstri eroverheen en je hond likt zijn bak schoon na het eten!

2. Optimale gezondheid voor je hond

Chronische ontstekingen zijn de belangrijkste aanjagers van veel ziektes waaronder hart- en vaatziekte, kanker, metabool syndroom, diabetes, Alzheimer en artritis. Olijfolie bevat antioxidanten die ontstekingsremmend werken. Daarnaast kan het het oliezuur zelf – het meest prominent aanwezige vetzuur in olijfolie – ontstekingsmarkers zoals CRP (C-reactieve proteïne) verlagen

3. Helpt je hond gezond en fit ouder te laten worden 

Honden leven helaas niet zo lang als we willen, maar we kunnen onze hond wel helpen gezonder oud te worden. Olijfolie voor honden voorkomt oxidatie van vrije radicalen (zie hierboven), wat kan leiden tot vroegtijdige veroudering. Een dagelijkse portie Balanstri omega-3 helpt je hond langer gezond en fit te blijven.

4. Goed voor de hersenen

Hersenen bestaan voor 60 procent uit vet en daarom is het niet gek dat het brein vetten nodig heeft om goed te kunnen functioneren. De juiste voeding is de sleutel tot het behoud van gezonde hersenen. Onderzoek toont namelijk aan dat wat je hond eet invloed heeft op de ontwikkelingen van de hersenen. Een voedingspatroon rijk aan goede vetten draagt bij aan de productie van acetylcholine, een neurotransmitter die een belangrijke rol speelt bij het leren en het geheugen. Het eten van de juiste vetten kan je hond dus daadwerkelijk slimmer maken en beschermen tegen dementie. Dit begint al op jonge leeftijd, pups hebben extra vetten nodig voor de ontwikkeling van hun hersenen.

5. Extra energie

Olijfolie geeft je hond een energieboost! Het helpt de bloedsomloop verbeteren en het kan de ademhaling ondersteunen.

6. Goed voor de vacht

Je hoeft je hond niet in te smeren met Balanstri omega-3, een dagelijkse portie in zijn voerbak helpt je hond van binnenuit beter in zijn vacht te komen! Al na dertig dagen voelt de vacht van je hond soepeler aan en glanst deze meer.

Wat is magnesium?

Magnesium is een mineraal en maakt zo’n 0,05% van het lichaamsgewicht uit, 60% hiervan is aanwezig in de botten en ongeveer 30% in de spieren. Hoe klein het percentage magnesium ook mag lijken, het heeft veel functies voor je paard. Het is belangrijk voor het spier- en zenuwstelsel, de botten, de stofwisseling en de water- en energiehuishouding.

Magnesium is nodig voor de opname van calcium in de botten en voorkomt daarmee ophoping van calcium in andere weefsels. Daarnaast zorgt magnesium voor de ontspanning van spieren en zenuwen en voor de verwerking van glucose. Magnesium heeft daarom ook invloed op de suikerhuishouding en het gewicht van een paard.

Magnesium tekort

Van nature zal een paard niet snel een tekort aan magnesium hebben maar onze manier van paarden houden én onze manier van landbouw bedrijven zorgt voor diverste tekorten, onder andere aan magnesium. Daarnaast zorgt het hoge gehalte aan calcium in het voer ervoor dat magnesium minder goed wordt opgenomen. Verricht je paard daarnaast ook nog zware arbeid of is hij gevoelig voor stress? Dan zal je paard nog meer behoefte hebben aan magnesium want de nieren van het paard scheiden meer magnesium uit bij stress of bij zweten.

Werking van magnesium bij paarden

Magnesium kent een groot aantal belangrijke functies in het lichaam. Zo is het onmisbaar in de spieren, waar het een bestanddeel is van een enzym wat bindt aan ATP en zorgt voor de energieoverdracht in de spiercellen. Magnesium wordt als zowel magnesiumoxide als magnesiumcitraat in paardenvoeding gebruikt. Magnesiumoxide is goedkoop, wordt relatief slecht geabsorbeerd en kan laxerend werken. Magnesiumcitraat is een beter keuze vanwege de hogere opneembaarheid.

Bij Balanstri Calm is magnesium gebonden aan citraat. Een dergelijke verbinding is nodig om het mineraal opneembaar te maken in het lichaam. Citraat is een organische mineraalverbinding die in hoge mate opneembaar is in het lichaam. Citraat vormt een onderdeel van de citroenzuurcyclus en de daaruit voortvloeiende aanmaak van ATP die zorgt voor energie van lichaamscellen. Magnesiumcitraat heeft een ontspannende werking (door de magnesium) en geeft ook energie (door de citraatverbinding).

Dagelijks aanbevolen hoeveelheid magnesium 

De dagbehoefte aan magnesium verschilt per situatie (onderhoud, arbeid, dracht, groei, lactatie) van 0,015 – 0,030 gr per kg lichaamsgewicht. Calcium en magnesium gebruiken hetzelfde absorptiemechanisme in de darm. De minimale verhouding Ca:Mg is 1:0,5.

Hoe herken je een magnesiumtekort bij je paard?

Een bloedtest om tekorten op te sporen geeft in het geval van magnesium geen betrouwbare diagnose. Bij een tekort wordt magnesium elders uit het lichaam vrijgemaakt en door de bloedbaan vervoerd naar de plaatsen waar het nodig is (bijv. spier- en zenuwweefsel). Een tekort wordt door het lichaam zelf aangevuld door magnesium elders uit het lichaam wordt vrijgemaakt, meestal uit de botten. Het gevolg is broze botten en problemen op plaatsen waar pezen en banden op het bot aanhechten. De bloedwaardes kunnen normaal zijn terwijl er toch sprake is van een tekort omdat het lichaam het tekort zelf aanvult, meestal uit botweefsel.

Zeker is dat paarden met verhoogde behoeften door extra spierarbeid vaak een tekort hebben aan magnesium omdat het simpelweg te weinig in het normale voer aanwezig is.
De klinische symptomen bij een magnesium tekort zijn:

• Nervositeit & stress
• Hoge spierspanning, ook in rust
• Spierkramp of spiertrillingen
• Stijve spieren

Is een magnesiumoverschot gevaarlijk voor paarden?

Magnesium kun je niet snel teveel geven aangezien een magnesiumoverschot wordt uitgescheiden, wel kan een overdosering tot diarree leiden. Een organische magnesiumverbinding (citraat, acetaat, chelaat) heeft de voorkeur omdat dat beter opneembaar is.

Een bekend Engels gezegde luidt ‘No feet no horse’. Dit zegt voldoende over het belang van goede hoefverzorging, wat ziektes en kreupelheden betreft staan problemen met de hoeven boven aan de lijst van oorzaken. Een onderzoek van de Gezondheidsdienst voor Dieren uit 2012  naar hoefaandoeningen laat zien dat er bij 72% van de onderzochte paarden een of meer aandoeningen van de hoeven geconstateerd met een gemiddelde van 1,3 aandoeningen per paard.

Het onderzoek werd in samenwerking met de faculteit diergeneeskunde van de universiteit Utrecht en dierenkliniek Emmeloord uitgevoerd bij 7 grote stallen. In totaal werden 90 (niet kreupele) KWPN-ers bekeken. Het doel van het onderzoek was hoefaandoeningen voorkomen door ze te inventariseren en tegelijkertijd in kaart te brengen hoe de paarden gehouden werken.

De resultaten van het onderzoeken zijn als volgt:

• Bij 72% van de paarden werd een of meer aandoeningen van de hoeven geconstateerd, gemiddeld 1,3 aandoeningen per paard.
• Bij alle stallen waren paarden met hoornscheuren (31,1% van de paarden. In 71,4 % van de gevallen ging het om oppervlakkige scheuren).
• 7% van de paarden had een z.g. losse wand, vooral in combinatie met Witte lijn ziekte (White line disease, WLD, 4.4%). WLD kwam alleen voor bij paarden op ijzers.
• 48% van de paarden had rotstraal, de kans daarop bleek groter als de stal minder vaak uitgemest wordt of als het paard op een zandbodem staat, in plaats van op stro of vlas.
• 13,3% van de paarden hadden zoolkneuzingen.
• Bezoek van de hoefsmid varieerde van eens per 6 à 8 weken tot 2 keer per jaar. Hoe vaker de hoefsmid komt des te kleiner de kans op hoefaandoeningen en ongelijkheid van de hoeven duidelijk minder hoog.
• Er is een verband tussen stalhygiëne en het voorkomen van rotstraal. 48 procent van de paarden heeft rotstraal, dat zie je vooral als de stallen minder vaak worden uitgemest.

Wat zijn de meest voorkomende problemen, hoe herken je de symptomen en wat kun je er doen ter behandeling?

• Hoefzweer/zoolzweer
• Hoefscheur
• Rotstraal
• Brokkelhoeven
• Hoef- of straalkanker
• White line disease

White Line Disease of witte lijn ziekte is een aandoening die helaas steeds vaker voor komt. De verbinding tussen het levende deel van de hoefschoen en het hoorn wordt door micro organismen afgebroken. Het is dus geen ziekte maar het gevolg van de werking van bacterien en schimmels.  De afbraak van de verbinding tussen het hoorn en het levende deel van de hoefschoen begint altijd vanaf de zoolzijde van de hoef en breidt zich uit naar boven richting de kroonrand.

Symptomen:      Bij paarden zonder ijzers en schone hoeven zijn aan de zoolzijde altijd veranderingen te zien buiten de witte lijn. Aangetast hoorn is zacht, bruin en korrelig en als de aandoening niet tijdig behandeld wordt ontstaan er holtes tussen de hoornwand en de witte lijn. In dit latere stadium van de aandoening kan de hoefvorm veranderen en het hoefbeen kan zelfs zakken waardoor het paard erg kreupel is.

Behandeling:     De diagnose moet gesteld worden door de dierenarts, deze zal in de eerste instantie de hoef (zonder ijzer) onderzoeken. Als vermoed wordt dat de WLD in een verder gevorderd stadium is dan is het aan te raden om röntgenfoto’s te maken. Het aangetaste weefsel wordt in zijn geheel weg gesneden tot er een gezonde aanhechting van het hoorn aan de hoeflederhuid is gevonden. De plek dient herhaaldelijk met een schimmeldodend middel ingesmeerd te worden. Afhankelijk van hoeveel er weggesneden is duurt het enkele maanden tot bijna een jaar voordat de hoef weer volledig sluitend is aangegroeid.

Voorkomen:      Als je paard regelmatig bekapt wordt zal een goede hoefsmid de aandoening snel genoeg herkennen. Vaak zijn beschadigingen van de hoornwand een trigger, de micro organisme kunnen zich gemakkelijk in de beschadigde hoornwand nestelen en zo het hoorn vernietigen. Paarden die hoef bevangen zijn of zijn geweest hebben ook een verhoogde kans op deze aandoening.

Andere aandoeningen aan de hoeven zijn:

• Hoef- of zoolzweer
• Rotstraal
• Brokkelhoeven
• Hoefscheuren
• Straalkanker

Straalkanker is een chronische ontsteking met overmatige hoorngroei tot gevolg. Het is een ontsteking in de hoeflederhuid en komt name voor in de straal, hier komt de naam ‘straalkanker’ ook vandaan. De precieze oorzaak van het ontstaan van straalkanker is onbekend, maar aangenomen wordt dat het om een chronische ontsteking van de hoeflederhuid gaat.

Symptomen van straalkanker

Het verschil tussen rotstraal en straalkanker is lastig te zien voor de meeste mensen. Echter, straalkanker is vele malen zeldzamer dan rotstraal. Je kunt straalkanker herkennen aan een wittige, lichtbruine of grijzige straalgroeve die nat en sponzig aanvoelt. De structuur van de straal is onregelmatig of bijna bloemkoolachtig en het weefsel eronder zal snel gaan bloeden bij het schoonmaken of zelfs al bij het aanraken. Als de aangetaste plek groter wordt zal het paard ook kreupel gaan lopen.

De behandeling

De aangedane hoef wordt bekapt en al het losse aangetaste hoorn wordt weggesneden. Na het wegsnijden wordt de hoef behandeld medicatie en antibiotica.  Het paard krijgt ook inwendige medicatie in de vorm van Prednisolon. Omdat straalkanker het beste groeit in vochtige omstandigheden moet de hoef net het behandelen zeer droog en schoon gehouden worden. De nabehandeling van straalkanker is vrij intensief maar gelukkig heeft straalkanker een redelijke prognose mits het op tijd ontdekt is.

Hoe kun je straalkanker voorkomen?

Hoe straalkanker ontstaat is nog steeds niet helemaal duidelijk. Er werd lange tijd vanuit gegaan dat straalkanker ontstond uit verwaarloosde rotstraal , echter is rotstraal een degeneratief proces terwijl straalkanker een woekerproces is. Tegenwoordig wordt er vanuit gegaan dat het veroorzaakt wordt door problemen met het auto-immuun stelsel.   Zeker is dat de laatste jaren het aantal paarden met de diagnose straalkanker is gestegen.

Hoefdossier: Wat zijn de meest voorkomende problemen, hoe herken je de symptomen en wat kun je er doen ter behandeling?

• Hoefzweer/zoolzweer
• Hoefscheur
• Rotstraal
• Brokkelhoeven
• White line disease

Of bekijk het hele dossier over hoeven en hoefproblemen

Slechte hoeven of brokkelhoeven zijn hoeven die door een matige of slechte hoornkwaliteit slecht groeien en makkelijk af gaan brokkelen. Vaak zijn brokkelhoeven erg hard en droog of juist te nat.

Wat zijn de symptomen voor brokkelhoeven

De onderste draagrand van de hoef brokkelt af of er breken stukken van de hoef af. Hoefijzers zullen snel los komen te zitten en hoefnagels komen los te zitten omdat de hoef scheurt of rafelig is. Paarden met brokkelhoeven lopen een verhoogd risico op hoefscheuren (te droge hoeven) of hoefzweren (te weke hoeven).

Hoe behandel je brokkelhoeven?

Omdat hoeven gemiddeld slechts groeien met 1 centimeter per jaar is het belangrijk de hoeven dagelijks te controleren en verzorgen. Bij paarden met te droge hoeven kun je bijvoorbeeld denken aan de stal te bedekken met stro in plaats van houtkrullen of zaagsel. Deze twee bodembedekkers zijn sterk vocht absorberend en onttrekken ook vocht aan de hoeven. Ook kun je de hoeven na iedere rit goed afspoelen. Daarnaast kun je extra bouwstoffen geven voor de vorming van nieuw hoorn zoals biotine. Dit is een voedingssupplement dat er voor zorgt dat de gevormde hoefhoorn gezond en sterk is. Hoeven groeien hierdoor niet sneller maar de kwaliteit van de hoorn verbetert.

Hoe voorkom je brokkelhoeven?

Brokkelhoeven kunnen veroorzaakt worden door lang aanhoudend droog weer, een niet goed passend beslag, door gebrek aan beweging of onvoldoende toevoer van voedingsstoffen.   Soms worden brokkelhoeven veroorzaakt door tekorten in de voeding.

Wat zijn de meest voorkomende problemen, hoe herken je de symptomen en wat kun je er doen ter behandeling?

• Hoefzweer/zoolzweer
• Hoefscheur
• Rotstraal
• straalkanker
• White line disease

Of bekijk het hele dossier over hoeven en hoefproblemen